Tha Botsmeet

Ja dat ja.

Wie o wie zal beginnen?

Dat is een goede vraag

He wacht we kunnen ook gewoon verder gaan waar we gebleven waren

Je bedoelt bij het deel dat Darren lag te bloeden als een ongesteld wijf en Mardi kaas tussen haar boobies had?

Of jij hebt nog een ander idee

Nee, dat idee is prima.

Mijn laatste post:

Ze snapte zichzelf niet helemaal. Ze snapte niet dat ze zich meer druk kon maken om haar lengte dan om dingen die er daadwerkelijk toe deden. Dingen zoals dat ze nu wel voelde dat haar arm een hele rare draai had gemaakt en dat haar benen nog even over de grond waren geschuurd, waardoor ze nu een gratis modderbad hadden gekregen. Yay voor hun, minder voor haar. Had ze het eigenlijk al over haar hoofd gehad? Mijn god zeg, wat had zij een koppijn. Die man leek wel spieren van staal te hebben of botten die waren versteend of zoiets. Ze kneep haar ogen verder dicht terwijl er een kreun over haar lippen kwam. Voor zover dat kon dan, aangezien haar lippen half open tegen zijn borst werden gedrukt door haar opeens wel heel erg zware hoofd en ervoor zorgden dat ze kennis leerde maken met de geweldige smaak van katoen. Oké ze gaf het toe, katoen kwam oorspronkelijk van een plant ergens in de bushbush, maar je kan ook overdrijven. Wacht eens even. Hoe kon ze zich hier nou druk om maken als ze niet eens wist hoe het met de eigenaar van dit eigenlijk best wel lekkere shirt ging? Hij leefde in ieder geval nog, te horen aan zijn gevloek en vervolgens zijn tirades tegenover haar. Nou zeg, dat was toch ook nergens voor nodig, kon zij er wat aan doen dat er behoorlijk wat losse tegels heeft op het plein? Niets, nee, dus het was zeker niet haar schuld. Ze voelde dat hij overeind kwam, langzaam maar toch. Haar hoofd gleed langzaam naar beneden, in hetzelfde tempo dat hij omhoog kwam. Vlak voordat het ongemakkelijk zou gaan worden, realiseerde zich dat ze omhoog moest komen. Langzaam kwam ze overeind, steunend op haar armen, waardoor de aankopen die ze tot nu toe al had gedaan van haar af rolden, voor zover het nog niet verspreid over de grond lag. En toen was daar opeens een kleverige half vloeibare half korrelige substantie die van haar hals in haar boezem schoof. Voor zover ze die had dan. You've got to be kidding me. De geitenkaas bleek te zijn verbrijzeld door de val. Dat had zij weer. Nu pas keek ze naar de man voor zich. Haar ogen werden groot van een mengeling tussen verbazing en ontzetting. Dit kon niet waar zijn. Dit kon zij niet hebben veroorzaakt. "O, mijn, god, het spijt me zo erg hè. Oh jeetje, je bloedt en ook niet zo'n beetje. Laat me je helpen, wacht, is er iets dat ik kan doen? Vast wel. Oh nee hè, hoe kan ik dit goedmaken? Kan ik je wat aanbieden of zo? Iets?" Haar hand streek langs zijn hoofd, waarna ze haar hand bekeek. Rood. Wat had ze gedaan. Overigens is Mardi helemaal geen meisje, maar een jongevrouw. Ze is van dezelfde leeftijd als Darren, kan zij het helpen dat ze niet net zo'n reus was als de man voor haar waar ze de naam eigenlijk ook nog niet van kende? Nee, dat kon ze niet. Oké oké, ze gaf toe, haar rondingen kwamen minder goed uit door haar kleine gestalte, maar ze was toch zeker geen meisje meer. Misschien was het maar beter dat ze niet wist dat hij zo over haar dacht. Puh.

Jouw laatste post:

Ze kon het inderdaad niet helpen dat ze niet lang was, net zoals hij er niets aan kon doen dat hij dat wel was. Behoorlijk, hij stak met kop en schouders boven iedereen uit op deze markt. Nu inmiddels niet meer, nu stak iedereen met kop en schouders boven hem uit. Toch zou daar verandering in komen zodra hij opstond, als hij al opstond. Het was niet mogelijk om op te staan door het meisje dat boven op hem zat. Ja, hij noemde haar een meisje en dat was met een reden. Zo noemde hij vrijwel iedereen van het vrouwelijk geslacht die zoveel in lengte verschilde met hem als zij.
Gelukkig voor haar had ze zelf een ongemakkelijke situatie voorkomen, het arme kind zou er nog voor de rest van haar leven onder lijden als het gebeurd was. Hij daarentegen zou er zonder moeite mee weg komen. Hij was een piraat, die kwamen hooguit een paar keer in hun hele leven in dezelfde stad. Hij zou vergeten worden, zij niet. Zij zou onthouden worden als iemand die wel heel verkeerd bovenop een of andere piraat zat, niet dat ze wisten van welk schip hij kwam. Achja, het was voorkomen en daar mocht ze blij voor zijn.
Hij had zijn bebloede hand inmiddels aan zijn katoenen overhemd afgeveegd, het zat toch al onder de geitenkaas. Zij was niet het enige slachtoffer van de rondslingerende kaas, het kwam bij hem gelukkig alleen op zijn kleding in plaats van erin. Zij had helaas minder geluk, ach, hem deerde het niet. Hij had er geen problemen mee. Wat hem wel deerde was het feit dat er een gat in zijn achterhoofd zat en hij daardoor barstende koppijn had. En wat er natuurlijk bij moet komen was dat hij ook nog moest luisteren naar het meisje, of beter gezegd de jonge vrouw. Eerst haalde ze haar hand al langs de wond, iets wat ontzettend veel pijn deed. Vervolgens begon ze ook nog eens te zaniken over hoe het met hem ging. Toen ze hem vroeg of ze iets voor hem kon doen wist hij het antwoord daarop al. 'Het zou fijn zijn als je, je mond een hield en van me af ging.' Zijn irritatie was duidelijk in zijn stem te horen, hij was ook behoorlijk geïrriteerd, hij werd gewoon pissig van al dit gedoe. Hij zocht naar rust, wat kreeg hij? Een gat in zijn hoofd en een hysterische jonge vrouw op zijn schoot, gezellig.

Wiew. c: